Helaas. Dit duidt niet op 1 of ander romantisch sprookje. Het is gewoon de keiharde realiteit. Op een veredelde nawinter dag zit ik lekker de hele trein onder te snotteren. Mijn hersens staan 'in de hens'. Zakdoekjes?! Waar zijn die godvergeten zakdoekjes? Zelfs de mannelijke conducteur kan ik in dit zonovergoten licht met mijn beste MTRO smile niet overtuigen van de bittere noodzaak. Maar redding is nabij. Vlakbij de eindbestemming neemt de heldhaftige 'Misses Zakdoek' het heft in handen en stapt op de snotter patiënt af. De hele trein is inmiddels een beetje 'sticky' (plakkerig). Maar het kan de pret niet drukken... De heldhaftige redding gaat ongetwijfeld de Vaderlandse geschiedenis boeken in! Lang leve de zakdoekjes (en de wasmachine)!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten