Vraag mij niet...

Vraag mij niet... Waar gaan jou verhalen eigenlijk over? Wat is de essentie van dat verhaal? Mijn blog heet niet voor niets Koint & co - THE ARTIST WITHIN. Wat doet een artiest - vrij vertaald "kunstenaar" anno 2010? Juist ja; abstract schilderen. Dus wat doet een artiest die schrijft? Juist ja; abstract schrijven. En wat mag dat dan wel niet wezen? Volgens de vertaling van wikipedia? Juist ja; "abstract; het tegenover gestelde van concreet..."

So have fun. Learn, create and motivate... yourself?

Verekte mongool!

Amerika heeft zijn Grammy's, zijn Razzies en zijn Oscars. En wat hebben wij? Het boekenbal en de freaky fucking Soundmixshow. Now way. NL was toe aan iets nieuws. En dat kwam er. In de vorm van Kabouter Wesley en New kids on the block.

New kids on the block is de hype van het moment. Vanmiddag zag ik zelfs t shirts met teksten in de winkel liggen. 'Wie is hier nou de snackbar, gij of ik', 'Verekte koukwous' & 'Verekte mongool'. Met name die laatste uitdrukking zette mij aan het denken. Een dag daarvoor had ik namelijk een treinreis gemaakt waarbij 1 of andere mafkees rondom het spoor was gaan zwerven. De trein stopte. En ja hoor daar was hij. 1 of andere verdwaalde toerist. Met een stecil in zijn klauwen. Een Jansport rugzak. Druk bellend. Dat is hem!. Kandidaat nummer 1 in de categorie verekte mongool. Wat de hel doe jij daar bij het spoor? Beetje zitten beren achter het elektro hokje? Zoek een hobby joh... verrekte mongool!

Ook de Aldi werkt hard aan zijn New Kids imago. Allereerst, jawel: Schultenbrau! Het magische toverdrankje van de doorsnee 'New kids alcoholist'. Maar Aldi Zwolle gaat verder. Aldi Zwolle heeft namelijk zijn eigen 'verekte mongool'. Een traditionele 'koekwous'. Je zou bijna zeggen dat ze die goof hebben ingehuurd als marketinginstrument om de crises door te komen. Maar hij is het echt. The one and only; 'verekte mongool'. Een super aardige dude overigens. Maar spoort van geen kant. Dankzij hem kom ik er tegenwoordig bijna elke dag. Onze 'goof' werd laatst maar naar huis gestuurd. Ze wisten geen raad meer met hem omdat hij binnen geen reed uitvoerde. Behalve sjansen met de lady's. Ofcourse... onze lady killer. Maar de Aldi krijgt er wel een dikke vette subsidie voor. En wellicht ooit wat meer... Op de schouw van de chef... Mensen let op mijn woorden; NL is back in business! Niet dankzij Geert Wilders of Job Cohen. Wij hebben dan wel geen Grammy's, geen Razzies & geen Oscars. Maar wat wij binnenkort wel hebben... De enige echte; verrekte mongool awards! *

*Jeugd tussen 10 en 16 jaar kan zich nu gratis inschrijven!

Don Corleone on Tour

Vrijwel elk huis kent zijn eigen verleden, eigen verhalen, eigen mythes en eigen fabeltjes. Zo las ik ooit eens een boek van Max Westerman (RTL 4 correspondent in New York destijds). In dat boek stond een appartement beschreven in een New Yorkse flat. Niet zomaar een appartement. Mensen hadden er jaren gewoond zonder het geheim te weten. Een compleet gezin was er in het verleden uitgemoord. Zo kent ook ons huis zijn eigen succes story's. Niet zozeer door/over het huis op zich maar meer gecreëerd door 1 enkele bewoner. Deze bewoner vroeg zich namelijk in hemelsnaam af wat die camper voor de deur hier sinds enige dagen deed. Af en toe had hij vaag een teken van leven of een schim voor bij zien komen. Hij meende een oud mysterisch mannetje te herkennen dat volgens zijn bewoordingen 'iets' aan het doen was. Ja ja, ik voelde de succes story al mooi opkomen. Nou mooi niet dus. Een andere bewoner van ons pand wist orde op zaken te stellen. "Ach joh die camper is gewoon van een ouder echtbaar uit Italie. Het is familie van een een Italiaans echtpaar wat woont in een huis hier verder op. Ze hebben 2 lieve kindjes en die mensen in die camper zijn de opa en oma." Hoe freaky fucking eng is het als je huisgenoot die fulltime werkt je dat zo even haarfijn kan uitleggen. Terwijl de andere die de halve week aan huis gekluisterd zit er een heel mysterie van maakt. Ja kut daar gaat mijn Don corleone verhaal. Ik hoopte stiekem dat ik op een dag naar buiten stapte en Marlon brando in smoking (+ sigaar) met zijn shotgun mij door mijn dikke mikkes heen knalde; maar helaas. Geen helden dood voor mij. Geen don Corleone on tour. Slecht een spin waarvoor mijn huisgenoten te bang zijn om hem te vangen. Terwijl er in New York gezinnen worden afgeslacht. Ja mijn huisgenoten moeten nog veel leren ;) Was getekend,

Don Corleone on tour

Mama's stoofpotje part 2

Waar ik in februari al blogde over de rijke aroma's die mij destijds ten deel vielen, van de week was het in huize Costa feest. Waar ik lang en breed met mijn vredige reet in mijn fijne bedje lag te ronken, was het huisgenoot Lianne die het feestje aan slingerde. Geheel uit het niets, midden in de nacht en ook nog eens doordeweeks notabene. Als kersverse huisgenoot dacht onze lolbroek - terug van een avondje stappen, even fijn een stokbroodje kruidenboter klaar te maken. Weet zij veel hoe dat werkt? Nou nee. Aangezien ze mij een pizza 2 minuten in de magnetron had zien stoppen, dacht ze dat het met een stokbroodje kruidenboter net zo werkte. Waar madame echter geen rekening mee hield was de moeilijk geniale term: ontdooien. Dat hoeft bij een stokbroodje kruidenboter namelijk niet. En al helemaal geen 10 of freaky fucking 15 minuten. Of weet ik veel hoe lang. Anyway. Wij laffe herders lagen natuurlijk al lang en breed te pitten. Totdat ik ik om 3 uur s nachts wakker schrok. Leek verdomme wel een nucliare aanval. Het brandalarm. Later bleek dat mijn huisgenoten er rustig doorheen waren geslapen. Wat een gekken. 1 had nog wel gedacht dat die droomde, nou ik kan je vertellen, die nacht, en ook met name de volgende morgen; wat een nachtmerrie. Ik heb die hele godse nacht geen oog meer dicht gedaan. Was het niet het brandalarm - dat na een 10 minuten eindelijk het zwijgen werd opgelegd, dan was het wel die allesvernietigende, uber verlepte, buitenaardse stinkgeur. Dat half tamme aangebrande stokbrood kruidenboter geurtje trekt werkelijk waar overal in. Na 1 dag waren de rookwolken enigszins weggetrokken. Vervolgens duurde het nog 7 dagen voordat de keuken weer enigszins fatsoenlijk toegankelijk was. Lianne zelf heeft inmiddels contact op genomen met bureau slachtofferzorg en medisch centrum west voor traumaverwerking. Ik persoonlijk overweeg soortgelijke hulpverlening in te schakelen. Lianne heeft haar lesje geleerd en kookt voorals nog alleen onder begeleiding van twee vriendinnen. Pannekoeken wel te verstaan. De rest van het huis is helemaal niet meer in de keuken te vinden en ik overweeg een keuken vrij Sonja Bakker salade dieet. Maar voorlopig zweer ik met mijn hand op mijn hart loyaliteit aan het oude en vertrouwde Stoofpotje van moeders. Tot de dood ons scheid.

Koninkje winter

Waar ik enkele dagen geleden nog rapte over het lente zonnetje op het balkonnetje was vandaag weer compleet andere koek. Koninkje winter begon weer op te spelen. En dat uitgerekend op de dag dat het besef 'Handschoenen' begon door te dringen. Die had ik namelijk bij de ouwe bok laten liggen van het weekend. Dus hup stadje in. Gaan met die banaan. Smorgens vroeg met je kouwe bakkes op de fiets... Winkel 1, de Wibra. nood breekt wet zeggen ze wel eens. Anders ga je niet met je duffe kop smorgens vroeg door de Wibra heen huppelen. Geen handschoenen in ieder geval. Fuckin Wibra notabene. Je zou toch anders verwachten. Terug naar de fiets. Schoenenreus, zelfde verhaal. Hema, ook geen gehoor. Kruidvat niet, Action niet. Scapino dan? Onderhand had ik het halve stadje al gezien. Ik was al 3 keer verdwaald en bijna zover een actie op touw te zetten. Red de handschoen. Giro 555. Ook de Scapino had ze niet. Ik gaf te kennen ze een brief te zullen schrijven als ik die krengen dan eindelijk gevonden had. En dit uitgerekend op de deadline datum van het beruchte stageverslag! In de verte brandde een licht. In mijn ooghoek zag ik enige hoop glinsteren. De V&D. Ver&Domme; pas om 10 uur open. Nog ff 10 minuten staan blauwbekken. Mister Gaylord opende de magische deuren van het beloofde land...
"Of ik nog handschoenen heb?" Gaf hij als antwoord terug. "Jawel hoor, loop maar even mee" En toen maakte V&D zijn naam meer dan waard: VER&DOMME; ik ben toch geen wijf! 72 euro voor een paar half tamme laffe dames handschoenen! Gelukkig zijn wij social workers niet bepaald negatief aangelegd. Dus ik hield wijselijk mijn bek en glimlachte vrolijk voort.

"En dat is tragisch ook al spreek ik geen Arabisch het ritme doet het werk voor me shit is magisch"

Op naar de - hoe kan het ook anders -1 verdieping. Tot dat niveau waren mijn gedachten inmiddels wel gedaald. Ik denk ik flik het gewoon nog een keer. En ja hoor, wat die oetlul had gezegd klopte van geen kant. Ook hier hadden ze handschoenen! Na 5 keer niks nu binnen 5 minuten 2 keer raak. Voor de kassa wel te verstaan... Nou mooi niet dus. Die krengen waren dan wel 'mannelijk' maar nog steeds bijna half zo duur. 32 euro. Weet je wat jij kunt; je kunt de pot op, je kunt me reed likken en mijn kont kussen! Ik verek nog lief in de kou. Dus zei ik de 2e gaylord van vandaag vriendelijk gedag. Daaaaaaaaaaaaaag! Terug het stadje in. Inmiddels een uur verder. Voor een paar half tamme handschoentjes. Where the hell is het marketingprincipe gebleven waarmee ik vorig jaar werd plat gegooid! Als het koud is heb je godverdomme handschoenen in de aanbieding! Dat dacht ik dus mooi ff niet he. En hoewel mijn wilde uitlating hier kan/kon het dus de pret totaal niet drukken. Ik voelde alleen maar geniale inspiratie opkomen voor dit avondblog tafereel. En zo ging ik met opgeheven hoofd de winkel uit. Terug naar het 'nest'. Zonder handschoenen, maar met talrijke schat aan inspiratie. En feitelijk nog geld uit gespaard ook. Ik was weer terug op het bekende pad en vastberaden zonder handschoenen huiswaarts te keren. Waar het niet dat ik de verleiding niet kon weer staan de oude werkplaats van mijn neef in te lopen. De actie sport. Actie spot zou ik er in dit geval liever van maken. En warempel. Daar geschiede het wonder. Geen Jan Peter Balkenende. Geen Rita Verdonk en al helemaal geen Geertje Wilders. Maar simpelweg Abdul (of weet ik veel hoe die goof heet) die me er op wees. Handschoenen! Godvergeten half tamme laffe dikke vette zelf genaaide spot goedkope handschoenen!

Over een terrasje pikken met The artist within

Oom Koen zegt:
dat dacht ik
je betaald voor de creatieve geest die zonder geld ook wel ontwaakt
op voorwaarde dat hij zelf degene is die geen geld heeft

MSN practice

Oom Koen zegt:
heel ff mijn blog nalezen hoor
dan heb ik zo ff meer tijd
Romy zegt:
ok
Oom Koen zegt:
was ik weer
terug van een reis langs succesvolle letters die de vaderlandse geschiedenis in zullen gaan

De levensmoe bestemming

Sommige mensen zijn echt levensmoe. Pa's vriendin is daar 1 van. Als je bij dat mens in de auto zit kun je maar beter zelf 3 extra kussens meenemen. Als airbag wel te verstaan. We hebben het hier over een traditionele bumperklever. Eentje van het 'fijnste' soort. Eentje die te naïef is om er bij stilte staan. Eentje die zelf oppaskindjes heeft nota bene.

En ja ik rij hard. Maar de laatste keer dat ik echt hard heb gereden was een dag voordat ik oom werd. In een ras optimistische bui trachtte ik met mijn laffe Kia Picanto een Porsche Carrera in te halen. Maar er zat ook wel zo'n verrekte lekker wijf in! Dat wil je natuurlijk van iets dichter bij gaan bekijken. De dame in kwestie had het spelletje door. En zodoende duurde het 15 kilometer voordat ik madame had ingehaald. Een dag later kwam Es. En sindsdien bleven de dollemansritten achterwege. Ik moet wel gek zijn geweest wat ik me toen allemaal in mijn kop heb gehaald. Dat besef kwam helemaal toen ik een dag later het fantastische wonder mocht aanschouwen. Wat een plaatje.

'Wat een plaatje' gaat overigens niet op voor pa's vriendin. Onze kleffe klever. Pa's vriendin is er zo'n 1 die 60 rijd waar ze 80 mag, maar ondanks haar ergernissen het verrekt andere auto's in te halen. En die auto's dan dus maar 'in de nek gaat hijgen. Nee dat is bepaald 'milieuvriendelijk'. Het is maar net hoe letterlijk je die term op vat... Want uiteindelijk ga je er wellicht aan onder door. En in dat geval neem je het milieu van je oppaskindjes wel degelijk mee.

Zo zat ik ooit eens met mijn zwetende reed poriën in een van angstzweet dampende taxi. Weergaloos hoe die Oostenrijkse speeddevils de besneeuwde bergen trachten te overwinteren. Bij die gek had je aan 3 kussens niet genoeg. Daar was op zijn minst een compleet luchtkasteel kussen voor nodig als airbag. Gelukkig hebben we de rit overleeft, hebben we heerlijk geskied en zijn we heelhuids weer in Nederland aanbeland.

Bij pa's vriendin in de auto wel te verstaan. Op de vraag welke muziek ze leuk vind antwoordde ze doodleuk Marco Borsato. Zeer zeker milieu vriendelijk. Maar tevens een artiest wiens nummers van 'levensmoe' getuigen. Vervolgens was mijn vraag hoe haar favoriete nummer dan wel moest heten? Ze antwoordde doodleuk: Rood. Ik voelde een creatieve flow opkomen... 'Vandaag is rood, de kleur van het stoplicht'. 'Vandaag blijft rood; de kleur van het stoplicht...' Ook bedacht ik mij welk nummer ik dan wel het mooiste vond. Hoewel 'de speeltuin' bij mij erg in de smaak valt, vond ik deze toch iets minder situatie geschrikt. Al helemaal met het toekomstig 'milieu' van de oppaskindjes op de achterbank in mijn achterhoofd... Zo kwam ik uit bij - hoe kan het ook anders...'De bestemming'. De levensmoe bestemming wel te verstaan...

Bea's bakkie pleur

Hoogstwaarschijnlijk ben ik 1 van de eerste die van dit zonovergoten weer mag genieten. Zoals ik er nu bij zit; ik ben net een wijf (excuse moi). Op het balkonnetje, in het zonnetje. Kopje thee erbij. Ja, ik ben net een wijf... Toch wel lekker zo'n bakkie pleur. Volgens mij zit Bea op dit moment ook stilletjes te genieten op paleis Soestdijk. Met haar luie reed in de zon, boekje open, boekje dicht. Slokje hier, slokje daar... Bea denkt; kut Nederlanders, vergeet het maar. Geertje (Wilders) aan de macht haha. Nee doe mij nog maar gauw een bakkie pleur, heerlijk in het zonnetje. Koekje erbij. Geen geouwehoer. Genieten met die mallemoer!

P.S Bea, het uitzicht op de Viooltjes van de buurvrouw is werkelijk waar adembenemend!

Queen - It's a beautiful day
http://www.youtube.com/watch?v=803lbq0JTrs