
Waar ik in februari al blogde over de rijke aroma's die mij destijds ten deel vielen, van de week was het in huize Costa feest. Waar ik lang en breed met mijn vredige reet in mijn fijne bedje lag te ronken, was het huisgenoot Lianne die het feestje aan slingerde. Geheel uit het niets, midden in de nacht en ook nog eens doordeweeks notabene. Als kersverse huisgenoot dacht onze lolbroek - terug van een avondje stappen, even fijn een stokbroodje kruidenboter klaar te maken. Weet zij veel hoe dat werkt? Nou nee. Aangezien ze mij een pizza 2 minuten in de magnetron had zien stoppen, dacht ze dat het met een stokbroodje kruidenboter net zo werkte. Waar madame echter geen rekening mee hield was de moeilijk geniale term: ontdooien. Dat hoeft bij een stokbroodje kruidenboter namelijk niet. En al helemaal geen 10 of freaky fucking 15 minuten. Of weet ik veel hoe lang. Anyway. Wij laffe herders lagen natuurlijk al lang en breed te pitten. Totdat ik ik om 3 uur s nachts wakker schrok. Leek verdomme wel een nucliare aanval. Het brandalarm. Later bleek dat mijn huisgenoten er rustig doorheen waren geslapen. Wat een gekken. 1 had nog wel gedacht dat die droomde, nou ik kan je vertellen, die nacht, en ook met name de volgende morgen; wat een nachtmerrie. Ik heb die hele godse nacht geen oog meer dicht gedaan. Was het niet het brandalarm - dat na een 10 minuten eindelijk het zwijgen werd opgelegd, dan was het wel die allesvernietigende, uber verlepte, buitenaardse stinkgeur. Dat half tamme aangebrande stokbrood kruidenboter geurtje trekt werkelijk waar overal in. Na 1 dag waren de rookwolken enigszins weggetrokken. Vervolgens duurde het nog 7 dagen voordat de keuken weer enigszins fatsoenlijk toegankelijk was. Lianne zelf heeft inmiddels contact op genomen met bureau slachtofferzorg en medisch centrum west voor traumaverwerking. Ik persoonlijk overweeg soortgelijke hulpverlening in te schakelen. Lianne heeft haar lesje geleerd en kookt voorals nog alleen onder begeleiding van twee vriendinnen. Pannekoeken wel te verstaan. De rest van het huis is helemaal niet meer in de keuken te vinden en ik overweeg een keuken vrij Sonja Bakker salade dieet. Maar voorlopig zweer ik met mijn hand op mijn hart loyaliteit aan het oude en vertrouwde Stoofpotje van moeders. Tot de dood ons scheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten