Sommige mensen zijn echt levensmoe. Pa's vriendin is daar 1 van. Als je bij dat mens in de auto zit kun je maar beter zelf 3 extra kussens meenemen. Als airbag wel te verstaan. We hebben het hier over een traditionele bumperklever. Eentje van het 'fijnste' soort. Eentje die te naïef is om er bij stilte staan. Eentje die zelf oppaskindjes heeft nota bene.
En ja ik rij hard. Maar de laatste keer dat ik echt hard heb gereden was een dag voordat ik oom werd. In een ras optimistische bui trachtte ik met mijn laffe Kia Picanto een Porsche Carrera in te halen. Maar er zat ook wel zo'n verrekte lekker wijf in! Dat wil je natuurlijk van iets dichter bij gaan bekijken. De dame in kwestie had het spelletje door. En zodoende duurde het 15 kilometer voordat ik madame had ingehaald. Een dag later kwam Es. En sindsdien bleven de dollemansritten achterwege. Ik moet wel gek zijn geweest wat ik me toen allemaal in mijn kop heb gehaald. Dat besef kwam helemaal toen ik een dag later het fantastische wonder mocht aanschouwen. Wat een plaatje.
'Wat een plaatje' gaat overigens niet op voor pa's vriendin. Onze kleffe klever. Pa's vriendin is er zo'n 1 die 60 rijd waar ze 80 mag, maar ondanks haar ergernissen het verrekt andere auto's in te halen. En die auto's dan dus maar 'in de nek gaat hijgen. Nee dat is bepaald 'milieuvriendelijk'. Het is maar net hoe letterlijk je die term op vat... Want uiteindelijk ga je er wellicht aan onder door. En in dat geval neem je het milieu van je oppaskindjes wel degelijk mee.
Zo zat ik ooit eens met mijn zwetende reed poriën in een van angstzweet dampende taxi. Weergaloos hoe die Oostenrijkse speeddevils de besneeuwde bergen trachten te overwinteren. Bij die gek had je aan 3 kussens niet genoeg. Daar was op zijn minst een compleet luchtkasteel kussen voor nodig als airbag. Gelukkig hebben we de rit overleeft, hebben we heerlijk geskied en zijn we heelhuids weer in Nederland aanbeland.
Bij pa's vriendin in de auto wel te verstaan. Op de vraag welke muziek ze leuk vind antwoordde ze doodleuk Marco Borsato. Zeer zeker milieu vriendelijk. Maar tevens een artiest wiens nummers van 'levensmoe' getuigen. Vervolgens was mijn vraag hoe haar favoriete nummer dan wel moest heten? Ze antwoordde doodleuk: Rood. Ik voelde een creatieve flow opkomen... 'Vandaag is rood, de kleur van het stoplicht'. 'Vandaag blijft rood; de kleur van het stoplicht...' Ook bedacht ik mij welk nummer ik dan wel het mooiste vond. Hoewel 'de speeltuin' bij mij erg in de smaak valt, vond ik deze toch iets minder situatie geschrikt. Al helemaal met het toekomstig 'milieu' van de oppaskindjes op de achterbank in mijn achterhoofd... Zo kwam ik uit bij - hoe kan het ook anders...'De bestemming'. De levensmoe bestemming wel te verstaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten