Vrijwel elk huis kent zijn eigen verleden, eigen verhalen, eigen mythes en eigen fabeltjes. Zo las ik ooit eens een boek van Max Westerman (RTL 4 correspondent in New York destijds). In dat boek stond een appartement beschreven in een New Yorkse flat. Niet zomaar een appartement. Mensen hadden er jaren gewoond zonder het geheim te weten. Een compleet gezin was er in het verleden uitgemoord. Zo kent ook ons huis zijn eigen succes story's. Niet zozeer door/over het huis op zich maar meer gecreëerd door 1 enkele bewoner. Deze bewoner vroeg zich namelijk in hemelsnaam af wat die camper voor de deur hier sinds enige dagen deed. Af en toe had hij vaag een teken van leven of een schim voor bij zien komen. Hij meende een oud mysterisch mannetje te herkennen dat volgens zijn bewoordingen 'iets' aan het doen was. Ja ja, ik voelde de succes story al mooi opkomen. Nou mooi niet dus. Een andere bewoner van ons pand wist orde op zaken te stellen. "Ach joh die camper is gewoon van een ouder echtbaar uit Italie. Het is familie van een een Italiaans echtpaar wat woont in een huis hier verder op. Ze hebben 2 lieve kindjes en die mensen in die camper zijn de opa en oma." Hoe freaky fucking eng is het als je huisgenoot die fulltime werkt je dat zo even haarfijn kan uitleggen. Terwijl de andere die de halve week aan huis gekluisterd zit er een heel mysterie van maakt. Ja kut daar gaat mijn Don corleone verhaal. Ik hoopte stiekem dat ik op een dag naar buiten stapte en Marlon brando in smoking (+ sigaar) met zijn shotgun mij door mijn dikke mikkes heen knalde; maar helaas. Geen helden dood voor mij. Geen don Corleone on tour. Slecht een spin waarvoor mijn huisgenoten te bang zijn om hem te vangen. Terwijl er in New York gezinnen worden afgeslacht. Ja mijn huisgenoten moeten nog veel leren ;) Was getekend,
Don Corleone on tour
Geen opmerkingen:
Een reactie posten